Θα μετρηθούμε ξανά στις εκλογές άθλιοι…

 Από την πρώτη στιγμή που ήρθαν στο προσκήνιο οι σταλινικοί προσπάθησαν να ποινικοποιήσουν την πολιτική ζωή της Ελλάδας. Μίλησαν για φυλακές, είπαν ότι έπρεπε να βάλουν μερικούς στη φυλακή, οργάνωσαν σκευωρίες για να βάλουν φυλακή όποιον τους στεκόταν εμπόδιο (από τον Πικραμένο τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο μέχρι τον Στουρνάρα), κατηγόρησαν για οικονομικά εγκλήματα επανειλημμένως τον Μητσοτάκη και την Μαρέβα. Θυμάστε ότι όλη μέρα τα κανάλια που ήλεγχαν και τα δημοσιογραφικά τους παπαγαλάκια, δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να μιλάνε για ''σκάνδαλα''. Όλη τους η θητεία ήταν μια προσπάθεια όχι να προοδεύσει η Ελλάδα, αλλά πως θα εξαφανίσουν τους αντιπάλους τους. Το dna του κουμμουνισμού, το μίσος για τον ''εχθρό'' και η σταλινική τους καταγωγή, δεν τους άφηνε περιθώριο για κάτι άλλο.

Το 2019 όταν ο Τσίπρας και η συμμορία του έχασαν τις εκλογές, αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους, από την επόμενη μέρα άρχισαν την γνωστή τους τακτική.  Έκλεινε η εθνική οδός? Έφταιγε ο υπουργός. Σκότωνε ένας αστυνομικός έναν ρομά? Έφταιγε ο υπουργός. Πέθαιναν από κορονοϊό? Δολοφόνε Μητσοτάκη. Πνιγόταν η μικρή Μαρία? Έφταιγε η κυβέρνηση.  Βίαζε κάποιος μία ανήλικη? ΝΔ παιδοβιαστές. Έπιανε μια φωτιά? Έφταιγε ο υπουργός και ο Μητσοτάκης προσωπικά. Είχαν φτάσει στο σημείο να κατηγορήσουν τον Μητσοτάκη και την κα Αγαπηδάκη ότι έκαναν εμπόριο βρεφών. Το μόνο που δεν είχε γίνει, και αυτό γιατί σοφά ο Κυριάκος είχε δώσει αυστηρές οδηγίες να παίρνονται όλα τα μέτρα τουλάχιστον στις πυρκαγιές, ήταν νεκροί σε μια τραγωδία. Το προσπάθησαν στον Έβρο με την μικρή Μαρία και στην Πύλο για να χρεώσουν νεκρούς στην κυβέρνηση, αλλά δεν τους βγήκε.

Τα Τέμπη ήταν η χρυσή τους ευκαιρία και την ίδια στιγμή που έμαθα για το δυστύχημα, η πρώτη μου σκέψη, ήταν για την πολιτική καπηλεία που θα γινόταν. Όπερ και εγένετο. 

Θεωρίες συνωμοσίας από την πρώτη στιγμή. Κατηγορίες που άλλαζαν μέρα με την μέρα. Την μια γιατί πήγε ο στρατός να βοηθήσει, την άλλη γιατί δεν υπήρχε τηλεδιοίκηση, την τρίτη για εξαφανισμένο βαγόνι, για τον εξαφανισμένο γιο της δικαστικού, για βενζόλιο, για ξυλόλιο. Διαδόσεις, αστήριχτες θεωρίες, κατηγορίες που σέρνονται χωρίς να μπορούν να στοιχειοθετηθούν. 

Έγκλημα. 

Μια λέξη που την αναμασούν, αλλά δεν τολμούν να πουν ποιο ακριβώς είναι το έγκλημα, ποιος το έκανε και κυρίως ποιο ήταν το κίνητρο κάποιου για να εγκληματίσει.

Δυστυχώς έχουμε μια ημιμαθή κοινωνία, εν πολλοίς ψεκασμένη, ποτισμένη με μίσος για τον αντίπαλο και κυρίως αριστερόστροφη μαθημένη να κατηγορεί και να βρίσκει ένοχο τον Κούλη για ότι κι αν γίνεται. Λούφαξαν για λίγο οι ψέκες όταν η χώρα βγήκε όρθια από την πανδημία, κατάπιαν τη γλώσσα τους όταν θωρακίστηκε αμυντικά, ψέλλισαν ανοησίες όταν προχώρησε οικονομικά, αλλά τώρα βρήκαν την ευκαιρία να πατήσουν στο θυμικό και στο αίμα παιδιών.

Και πέτυχαν διάνα γιατί η αστική κεντροδεξιά, είναι πολύ καθώς πρέπει και δεν χτυπά πληγωμένους. 

Σιωπά και περιμένει. 

Οι ανόητοι βλέπουν την σιωπή σαν αδυναμία και ξεχνούν ότι είμαστε κι εμείς εδώ. 

Και θα μιλήσουμε. 

Καθημερινά θα μιλάμε αλλά θα μιλήσουμε κυρίως στην κάλπη και τότε θα (ξάνα) μετρηθούμε.